zaterdag 14 maart 2015

Het stel uit Brussel.




Het stel uit Brussel.

Van de bezichtigingen maken we altijd een schriftelijk verslag voor onze verkopers in hun digitale klantendossier. Sommige daarvan zijn te leuk om niet te publiceren. Dit is het verslag van een rondleiding in een tussenwoning die we enige tijd geleden te koop hadden staan:

--------------------

Verslag van de bezichtiging:

Vrijdagochtend heb ik een bezichtiging gedaan met dhr. en mevr. ****. Meneer woont al 40 jaar in Brussel en mevrouw is er 22 jaar geleden bij komen wonen. Ze willen nu weer terug naar Nederland nu ze gepensioneerd zijn. Aangezien er kinderen in België zowel als in Nederland wonen, zoeken ze iets er tussenin. Tilburg trekt hen daarbij op één of andere manier aan. Prima.

Het was geen gemakkelijke bezichtiging. Bij binnenkomst waarschuwde ik ze even voor de aanwezigheid van de (lieve) poes, maar daar was mevrouw niet echt van gecharmeerd. Ze heeft in het verleden een trauma opgelopen doordat ze ooit door een kat was aangevallen. Ahum. OK. Poes even (met licht aan) in de berging onder de trap geparkeerd. Aan de liefdevolle wijze waarop ik de poes oppakte (al pratend gezellig op mijn arm) meende mevrouw op te maken dat ik goed met poezen om kon gaan. Ik heb uitgelegd dat ik poezen heb gehad, konijnen, honden, en nu zelfs kinderen heb.

Mevrouw was en bleef wat moeilijk en uit de hoogte. Ze wilde etaleren iets van bouwkunde af te weten en kwam steeds met zogenaamde kritische vragen als of er in het huis wel gebalanceerde ventilatie was, waarbij ze bij mij (als bouwkundige) meteen door de mand viel. De klok horen luiden, maar niet weten waar ...

Zo wilde ze ook weten of dit huis was uitgevoerd met gevingerlast kozijnhout. Op dat punt kon ik haar gelukkig geruststellen. Maar op het volgend puntje niet. Ze vond het heel raar dat het toilet beneden aan de woonkamer grensde aangezien je dan vanuit de woonkamer de volledige stoelgang zou kunnen volgen. Ik heb haar uitgelegd dat dat bij dit soort tussenwoningen uit deze bouwperiode bijna altijd zo is. De pasklare oplossing die ik aanbood (de radio wat harder zetten) vond ze niet helemaal toereikend. Good heavens ... is dit Candid Camera?

Ze gaf aan dat hun huidige huis toch echt wel veel groter was, en dat het voor haar allemaal wel een beetje wennen was aan zo´n klein huisje. Natuurlijk heb ik aangegeven dat we in ons aanbod nog wel wat grotere exemplaren hebben maar dat dan ook de prijsklasse wat hoger uitkomt. Welnu, dat was ook weer niet de bedoeling, Ze konden VEEL MEER betalen, maar ze hadden er voor gekozen om iets goedkoops te kopen en dan lekker budget over te houden voor andere leuke dingen. Ook goed. Maar dan wordt het dus zoiets volgens mij. Meneer hield zich overigens de gehele rit opvallend stil op de achtergrond. Waarschijnlijk een positie die hij gewoonlijk gewend is in te nemen.

Aan de voorzijde was haar verder opgevallen dat er bij dit huis een houten plaat boven de voordeur zat. Ze wilde graag weten waar dit voor diende. Ik heb aangegeven dat dit bij het oorspronkelijke ontwerp hoort en dat de architect daarmee waarschijnlijk de entree heeft willen accentueren. Maar het was haar opgevallen dat er twee huizen in de straat waren die daar metselwerk hadden dus vermoedde ze dat het plaatwerk een inferieure oplossing was, een probleem dat bij die andere twee woningen klaarblijkelijk al verholpen was. Pfffff. Afijn, ik heb uitgelegd dat dit niets met de bouwkwaliteit te maken had, maar slechts stoelde op een esthetische keuze van de eigenaren. Meneer vond dit een heel plausibele verklaring.

Maar daarmee was het nog niet gedaan. De in hout uitgevoerde borstwering aan de achtergevel van de woonkamer beviel haar ook niet. Ze had het sterke vermoeden dat zowel hier als bij het golfplaten dak van de berging asbest in verwerkt zou zijn. Ik was inmiddels op het punt aangekomen dat ik heel erg tot tien moest tellen. Vervolgens heb ik uitgelegd dat asbest in Nederland sinds 1993 niet meer in bouwmaterialen verwerkt mocht worden en dat dit huis van na dat jaar is.

Verder kon ik nog ternauwernood voorkomen dat ik de kruipruimte open moest maken want die wilde ze eigenlijk ook even inspecteren. Ik heb voorgesteld een dergelijke actie misschien te bewaren voor bij een tweede bezoek en eerst en vooral de sfeer van de woning te beoordelen. Meneer knikte heftig instemmend.

Ik ben er toe overgegaan uit te leggen dat ik zelf bouwkundige ben en ze zich echt geen zorgen hoeft te maken over de bouwkundige kwaliteit van de woning en dat het haar vrij staat zo nodig een bouwkundig rapport van de woning te laten maken (door een echte bouwkundige denk ik dan), opdat zij op dit punt geheel gerust gesteld kan worden. Vervolgens moest ik naam en toenaam van een mij bekend bureau opdissen, hetgeen gretig genoteerd werd.

Maar toen was ik er nog niet. Mevrouw wilde weten of het wel een goede buurt was. Kortom, of er eeuuuhhh niet teveel buitenlanders woonden. Niet dat ze daar iets tegen hadden hoor, zeker niet. Ze woonden nu naar eigen zeggen in één van de slechtste wijken van Brussel, maar dan gelukkig weer helemaal aan de rand zodat je daar absoluut geen last van had. Ik heb haar geadviseerd om eens een ommetje over het winkelcentrum te maken opdat zij daar zelf de doorsnee wijkbewoner zou kunnen tegenkomen en beoordelen (op geschiktheid).

Heel verrassend gaf mevrouw bij het vertrek aan de bezichtiging als zeer prettig te hebben ervaren. Dat maakte ze wel eens anders mee. Blijkbaar kunnen de collegae minder goed tot tien tellen.

Zelf ben ik thuis even op de bank gaan zitten met een icepack.

O ja, één ding nog: Ik heb een theorietje over die kat waardoor mevrouw ooit is aangevallen. Dat moet een gereïncarneerde makelaar zijn geweest.

m.vr.gr.



Eric
---------------------

PS: De woning is inmiddels lang en breed verkocht, maar inderdaad niet aan deze kijkers.